Kulturalna lista przebojów, czyli 10 najlepszych filmów 2015 roku [RANKING]

1 Najbardziej oczekiwana premiera roku, napompowany do granic możliwości balon promocyjny, ale efekt jest znakomity: Abrams nawiązuje do najlepszych tradycji kosmicznej sagi, dając sporo od siebie. Spektakularny powrót.

2 Mogło się wydawać, że sztuczna inteligencja to temat przez kino fantastyczne już wyeksploatowany. Reżyserski debiut Alexa Garlanda dowodzi, że jest inaczej – choć jak zwykle w podobnych przypadkach kostium science fiction służy temu, by więcej powiedzieć o ludziach, a mniej o maszynach.

3 Weselna noc budzi – dosłownie – upiory przeszłości. Bezpardonowa rozprawa z mrocznymi stronami polskiej duszy. Tragiczna śmierć Marcina Wrony dopisała do tej opowieści jeszcze bardziej ponury epilog.

4 Ostra niczym brzytwa satyra na rządy Viktora Orbána: alegoryczna opowieść o buncie poniżanych i zapomnianych. A to, że bohaterami filmu są uwolnione z miejskiego schroniska psy, nadaje filmowi jeszcze większej siły.

5 Tego trudno było oczekiwać: nie tylko Tom Hardy okazał się lepszym Mad Maxem niż Mel Gibson, ale i George Miller zamienił naładowane adrenaliną kino akcji w feministyczny manifest, nie tracąc przy tym energii oryginału.

6 Brawurowa satyra na aktorską próżność. Upadły hollywoodzki gwiazdor próbuje odzyskać reputację, wystawiając ambitny spektakl na Broadwayu. Świetnie zrealizowane, mistrzowsko zagrane, pomysłowe kino. Zasłużony deszcz Oscarów.

7 Oparta na irlandzkich legendach baśń wyróżnia się nie tylko inteligentną, wzruszającą fabułą, lecz przede wszystkim zachwycającą formą plastyczną. Fantastyczna odtrutka na sztampowe animacje z wielkich hollywoodzkich studiów.

8 Najnowsze dzieło Szumowskiej to opowieść o trudnej relacji ojca i córki, ale jest w nim znacznie więcej. To film o "chorobliwej potrzebie sensu, której ekwiwalentem jest wiara. W Boga, w ludzi, w życie" – pisał Łukasz Maciejewski.

9 Mistrzowski portret angielskiego malarza J.M.W. Turnera: biografia, przypowieść o pasji i traktat o powinności artysty w jednym. Tylko reżyser formatu Mike'a Leigh mógł tak subtelnie, wnikliwie i pięknie opowiedzieć tę historię.