James Earl Jones przyszedł na świat 17 stycznia 1931 roku w Missisipi.

Od Szekspira po Vadera

Karierę aktorską rozpoczął w teatrze. W 1955 roku zadebiutował w adaptacji "Otella". Od 1957 roku występował na Broadwayu, tworząc wybitne kreacje w kolejnych szekspirowskich sztukach, jak "Król Lear", "Hamlet", "Sen nocy letnie" czy "Miarka za miarkę".

Reklama

W 1964 roku zadebiutował na ekranie niewielką rolą w kultowym filmie "Doktor Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę" Stanleya Kubricka. Szerszej publiczności dał się poznać jednak dopiero za sprawą występów w "Conanie Barbarzyńcy" (1982) u boku Arnolda Schwarzeneggera czy "Księciu w Nowym Jorku" (1988) z Eddiem Murphym.

Jednak w historii kina zapisał się przede wszystkim za sprawą swojego fenomenalnego basu, podkładając głos Darthowi Vaderowi w cyklu "Gwiezdne wojny". Dubbingował również Mufasę w "Królu Lwie".

Oscar za całokształt

Reklama

W 1971 roku aktor Jones otrzymał swoją jedyną nominację do Oscara za główną rolę w filmie Martina Ritta "Wielka nadzieja białych". Był wtedy dopiero drugim w historii, po Sidneyu Poitierze, czarnym aktorem nominowanym za pierwszy plan.

Za rolę w "Wielkiej nadziei białych" otrzymał też Złoty Glob, do którego był nominowany w sumie czterokrotnie. Miał również na koncie dwie nagrody Tony za role teatralne.

W 2011 otrzymał honorowego Oscara za całokształt pracy aktorskiej.