Nagrody Węże przyznawane są w 13 kategoriach, a są to m.in.: najgorszy aktor, aktorka, duet, występ poniżej talentu. Akademia docenia także reżyserów i scenarzystów, chybione filmy o ważnej tematyce, żenujące sceny w polskim kinie i takie efekty „specjalne”, złe plakaty oraz teledyski. Nominacje przyznawane są filmom, które w poprzednim roku kalendarzowym miały swoją oficjalną premierę kinową i były wyświetlane na otwartych biletowanych seansach. O wyborze nominowanych decydują członkowie Popkulturowej Akademii Wszystkiego, którą tworzą ludzie działający zawodowo w obszarze szeroko pojmowanej kultury.
Węże 2019
Wielki Wąż:
Studniówk@ (reżyseria i produkcja Alessandro Leone) za ciężkostrawny produkt filmopodobny, od którego aż bije nieudolność. Ale, przyznajemy, bije także pasja do kina.
Najgorsza reżyseria:
Alessandro Leone - Studniówk@
Najgorszy scenariusz:
Ryszard Zatorski i Joanna Wilczewska - Pech to nie grzech
Żenujący film na ważny temat:
Dywizjon 303. Historia prawdziwa (reżyseria Denis Delic, producent Jacek Samojłowicz)
Najgorsza rola męska:
Mikołaj Roznerski – Pech to nie grzech
Najgorsza rola żeńska:
Agnieszka Fórmanowska – Studniówk@
Najgorszy duet na ekranie:
Agnieszka Fórmanowska i aparat Zenit – Studniówk@
Występ poniżej talentu:
Daniel Olbrychski – DJ
Najbardziej żenująca scena:
„Carpe Diem, Carpe Dick” - DJ
Efekt specjalnej troski:
Bieg do nieistniejącego myśliwca - Dywizjon 303. Historia prawdziwa
Najgorszy plakat:
Dywizjon 303. Historia prawdziwa
Najgorszy Teledysk:
Edyta Górniak „Tylko Ty” - Dywizjon 303, Historia prawdziwa
Najgorszy przekład tytułu zagranicznego:
Juliet, Naked – Też go kocham
Popkulturalna Akademia Wszystkiego (PAW) liczy dziś blisko 200 osób, zajmujących się działalnością kulturalną w naszym kraju, dziennikarzy, twórców, animatorów kultury i in. Co roku przyznają oni 1 kwietnia Węże (nagrody dla najgorszych polskich filmów) oraz we wrześniu MISIE (nagrody dla najlepszych dzieł polskiej kultury popularnej). Zgodnie z założeniami pomysłodawców, Węże w humorystyczny sposób mają zachęcać do dyskusji o jakości polskiego kina i zwrócić uwagę na niebezpieczne trendy, które nie służą rozwojowi i pomyślności polskiej kinematografii.