I tak na liście zobaczymy, rozgrywające się w środowisku klasy robotniczej dramaty - "Sekrety i kłamstwa" (3.) i "Nagich" (14.) Mike'a Leigh. Oba przedstawiają historie skomplikowanych relacji rodzinnych. Do tego grona zaliczymy też "Riff Raff" (21. miejsce) czy muzycznie wysmakowany "Odległe głosy, martwe natury" (4.).

Reklama

Na liście znajdziemy również obrazy, pokazujące świat wyalienowanych społecznie, skrywających tragiczne wydarzenia bohaterów - metaforyczny "Nazwij to snem" (8.) czy estetycznie wyciszoną "Czerwoną Drogę" (20.) Andrei Arnolds.

  • Trainspotting (1996)
  • Withnail & I (1987)
  • Secrets & Lies (1996)
  • Distant Voices, Still Lives (1988)
  • My Beautiful Laundrette (1985)
  • Nil By Mouth (1997)
  • Sexy Beast (2000)
  • Ratcatcher (1999)
  • Slumdog Millionaire (2008)
  • Four Weddings and a Funeral (1994)
  • Touching the Void (2003)
  • Hope and Glory (1987)
  • Control (2007)
  • Naked (1993)
  • Under the Skin (1997)
  • Hunger (2008)
  • This Is England (2006)
  • Shaun of the Dead (2004)
  • Dead Man's Shoes (2004)
  • Red Road (2006)
  • Riff-Raff (1990)
  • Man On Wire (2008)
  • My Summer of Love (2004)
  • 24 Hour Party People (2002)
  • The English Patient (1996)

Lista pokazuje, że angielski humor wcale nie jest receptą na udany film. I tak cieszący ogromną popularnością cyniczną komedię z Hugh Grantem "Cztery wesela i pogrzeb" umieszczono na 10-tym miejscu, a brytyjską parodię klasycznych horrorów "Wysyp żywych trupów" dopiero na 18-tym. Podejmujący z założenia trudny temat awansu społecznego, ale dość lekki w odbiorze, nagrodzony Oscarem najlepszy film według Amerykańskiej Akademii Filmowej "Slumdog Millionaire" jest dopiero na 9-tym miejscu.

Reklama

Eksperci nie zapomnieli również o dokumentach. Widnieją wśród nich historie ekstrymalnych wyczynów jak zdobycie szczytu w Andach, ("Czekając na Joe", 11. miejsce), czy przejścia na linie pomiędzy wieżami World Trade Center ("Człowiek na linie", 22. pozycja).

Na liście mamy aż dwa filmy, w których rozbrzmiewa historia brytyjskiej sceny muzycznej - opowieść o grupie Joy Division "Control" (13.), i kontekstowo szerszą"24 Hours People" (24.) opowieść o producenckim środowisku tamtych lat.

Ku radości łowców polskich akcentów na arenie międzynarodowej i takie tu znajdziemy. Na przedostatnim miejscu zobaczym historię uczucia kobiet w kontekście zderzenia skrajnie różnych społecznie światów - "Lato miłości" (23.) w reżyserii Pawła Pawlikowskiego.