Niewygodna prawda. "Obywatel" Jerzego Stuhra podzieli Polaków?

18 września 2014, 14:00

"Obywatel" – film Jerzego Stuhra, na który trzeba było czekać siedem lat. Długie owacje po pokazie w gdyńskim Teatrze Muzycznym mogą być dowodem na to, że było warto – pisze z Gdyni recenzentka Stopklatki. – Jednak zagorzała dyskusja, jaka odbyła się po seansie, pokazała, że "Obywatel" prawdopodobnie podzieli widownię: na tę, która zaproponowaną przez reżysera i jednocześnie odtwórcę głównej roli wizję historii przyjmie z radością i cisnącym się na usta "nareszcie", i na tę, którą ta wizja oburzy / Media

Najnowszy film Jerzego Stuhra dostał w Gdyni owację na stojąco, ale też wywołał burzliwą dyskusję. – "Obywatel" bowiem to opowieść tyleż zabawna, co – dla nas, Polaków – niewygodna – pisze Karolina Stankiewicz w Stopklatce.

1 Główny bohater filmu "Obywatel", Jan Bratek, to postać, której losy – niczym Jana Piszczyka z "Zezowatego szczęścia" – w dość absurdalny i nieprzewidywalny sposób splatają się z historią Polski

Sonia Bohosiewicz i Maciej Stuhr w filmie 'Obywatel'

Media

2 Zarówno w czasach komuny, jak i demokracji, jego życiem zdaje się rządzić przypadek. Raz hołubiony jako bohater podziemia, innym razem opuszczony i znienawidzony za domniemane donosicielstwo, Bratek przyjmuje wszystko, co nań spada, z coraz większym rozgoryczeniem. Choć jest nieco gamoniowaty i naiwny, ma jednocześnie mocne poczucie własnej godności, które nierzadko stawia go w trudnej sytuacji

Media

3 Jerzy Stuhr do zagrania młodszej wersji swojego bohatera zaprosił syna – Macieja, osiągając tym samym niebanalny, nieco komiczny efekt. Obaj panowie dają tu prawdziwy popis tworząc postać, którą z jednej strony niełatwo jest polubić, ale z drugiej nie sposób się z nią nie utożsamiać. Bratka bowiem określają nie tyle jego cechy charakteru czy status społeczny, co narodowość – pisze Karolina Stankiewicz w Stopklatce

Maciej Stuhr i Violetta Arlak w filmie 'Obywatel'

Media

4 "Obywatel" to próba zdekonstruowania pojęcia patriotyzmu. Stuhr dąży do tego trudnego celu, wyśmiewając nie tylko przywary Polaków, takie jak antysemityzm czy tendencja do mitomanii, ale i polski katolicyzm. Z piedestału strąca również "Solidarność" i walczące z ustrojem komunistycznym podziemie – podkreśla recenzentka Stopklatki. Wszystko to okrasza dużą dozą czarnego humoru. Jednak śmiech, który film wywołuje, jest śmiechem przez łzy. Bo Stuhr dotyka delikatnych, drażliwych miejsc