Co roku jeździmy na miesiąc, dwa do RPA. Krzysztof ma badania. Ale też znajdujemy spokój. W chorobie to ważne. Mamy swoją piekarnię, aptekę, przyjaciół. Słońce, ciszę. Poza tym z daleka widzi się lepiej. Widać, co jest lokalne, co uniwersalne - mówi Joanna Kos-Krauze, żona Krzysztofa Krauze. - Choroba czyni człowieka sentymentalnym. Po dwóch latach spędzonych w RPA zobaczyłem inny kraj. Polskę swojego dzieciństwa. Urodziłem się na Powiślu. Wsiadłem w samochód, jechałem Świętokrzyską, Tamką i płakałem. To ulica, po której chodziłem przez całe dzieciństwo - dodaje Krzysztof Krauze w rozmowie z "Wprost".
Reżyser przyznaje, że nie chciałby nakręcić filmu o nowotworze. - Zrobiono już o tym dziesiątki filmów, powszechność tej choroby zbanalizowała jej doświadczenie - tłumaczy i jak dodaje, dotyka go zupełnie inny aspekt prawny - prawo do eutanazji.
Każdy chory na raka spodziewa się cierpienia. Prędzej czy później. I może wtedy chce umrzeć. Tylko w ten sposób czasami myślę o nowotworze. Ale nie chcę chyba o tym rozmawiać. Nawet kiedy ludzie mówią na dzień dobry: "Jak się czujesz?", proszę, aby pomijali to pytanie - przyznaje Krzysztof Krauze. - Wiesz, że w pewnym momencie będziesz bezradny. Twoje życie stanie się uciążliwe. Dla ciebie. Dla bliskich. Zastanawiasz się, czy warte jest takiego cierpienia. Ten lęk nasuwa myśl o eutanazji. Tyle. Nie jest codzienny. Nie paraliżuje. Myślę, że każdego to czeka - dodaje.
Jak sobie radzi z chorobą? - Ograniczam nijakie kontakty z ludźmi. Wielu rzeczy nie robię. Na przykład nie udzielam wywiadów. Chciałbym za to napisać książkę, która składałaby się z fragmentów opowiadań, scenariuszy, fotografii. Byłaby kolażem. Wyznanie: "Chorowałem, walczyłem, żyję", nie interesuje mnie. Nie uważam, żeby z chorobą zyskiwało się jakąkolwiek mądrość - twierdzi reżyser.
W walce z nowotworem pomaga mu praca. Zwłaszcza "Papusza" - ostatni film reżyserskiego duetu.
Dla mnie "Papusza" była fantastyczną terapią. Tak sugestywny świat jak ten odwraca uwagę od choroby, kłopotów - przyznaje Krzysztof Krauze.
Komentarze(36)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarszesa dylematy kazdy o tym mysli w chorobie,starosci, moja sasiadka ktora jest naprawde zaangazowana w dzial;alnosci kosciola \chor ,kolka spotkania] powiedziala mi ze w chwili smierci chcialaby by ktos trzymal ja za rece rozumie ja a jednak przeciez wierzymy ze tam gdzie pojdziemy jest spokoj.nie ma nienawisci ,jest zrozumienie itp ,to dlaczego sie boi tego rozstania ze swiatem zywych,czasami jednak zastanawiam sie dlaczego tak dlugo zyje ,dluzej niz moi najblizsi no NIE WIEM
szkoda ze nie mozna dyskutowac tylko sa glupie docinki osobiste
Byloby to piekne swiadectwo o godnosci zycia.
"Ateistom żyje się lżej, ale umiera - ciężej".
Byłam na Kongresie Kobiet i słuchałam z wielkim zainteresowaniem Pana refleksji na temat choroby, oraz roli, jaką powinna pełnić rodzina. W Pana słowach odnalazłam mnóstwo mądrości, pokory, ale też spokoju. Powiedział Pan wówczas, że wsparcie rodziny pomaga często pokonać chorobę. Myślę, że Pan takie wsparcie posiada. Jestem pewna, że Pan tę chorobę pokona, a filmy, które Pan stworzy będą jeszcze wspanialsze!
WTEDY KTOŚ POMOŻE !!!
Mój tata żyje z rakiem, wyciął go, bierze jakieś tabletki, ale najważniejsze to zmienił swój stosunek do kobiet i sposób myślenia o sobie i kobietach. Zniknął strach przed utrata męskości. Codziennie pije kefir własnej roboty, je pestki moreli, ćwiczy.
Myślenie pozytywne nie działa. Trzeba go zaakceptować i żyć.
Od operacji minęło już 2 lata. Żyje i ma się świetnie. Jest zwykłym ojcem i mężem.
Z historii wiem, że ten kto ogłasza w tv że walczy z rakiem szybko umiera. Wybór należy do chorego.
O eutanazji myślą tylko ci , którzy myślą o sobie. Ci dla których cierpienie bliskich jest nieobojętne
---
a to grzech w takiej sytuacji myśleć o sobie?
a o tych dla których będzie się ciężarem i przykrą świadomością, że jest się już tylko wspomnieniem bliskiego człowieka to się nie myśli ?
Nie wiem czy mamy moralne prawo zmuszać kogoś by cierpiał fizyczne i psychiczne katusze do naturalnego ich końca.
---
niektórzy uważają,że do wszystkiego mają prawo
czy widziales jak cierpi matka siedzac kolo lozka konajacego w cierpieniach syna? czy wiesz co sie czuje jak wiesz po 3latach, ze walka z rakiem przegrana, ze dalismy z siebie wszystko, zeby pomoc ale zabraklo szczescia? czy wiesz jak ciezko odpowiedzieciec mlodszemu bratu na pytanie ile mu jeszcze zostalo zycia? czy wiesz jak ciezko jest namawiac skrajnie wyczerpanego chemia i radioterapia brata do dalszej walki? chyba nie wiesz. ja stracilam w przeciagu kilku miesiecy tate i brata , obaj przegrali z rakiem. to bylo nieludzkie cierpienie ich i rodziny i niech mi nikt nie mowi, ze cierpienie uszlachetnia. Jezeli nie przeszedles tej drogi nie oceniaj innych.
Medycyna Alternatywna, np. LAETRIL=Amigdalina = Vitamina B17, jest duza tansza, a co najwazniejsze jest skuteczna od 80 do 85% !! Oczywiscie bardzo wazne jest niezwloczne zaczecie terapii.
Farma, z pasja NAZISTOWSKA, zwalcza Naturala Medycyne Alternatywna, w tym tez szczegolnie zajadle LAETRIL !!
DLA FARMY LICZY SIE TYLKO MAMONA.
INFORMUJCIE sie i ratujcie swoje zycie, polecam serdecznie ksiazke Amerykanina G. EDWARDa GRIFFINa w jezyku polskim: "Swiat bez raka. Opowiesc o witaminie B17".
W USA terapia nowotwora LAETRILEM=Witamina B17, jest surowo zabroniona; rowniez w Norwegii jest zabroniona.
ZDROWIA zycze wszystkim Rodakom, a SZCZEGOLNIE DOTKNIETYM TA GROZNA CHOROBA .
Nie bądź żałosny.
Zrób to. Tylko skutecznie.
Ale samodzielnie, bez pomocy.
Nie obciążaj sumienia lekarzy i pielęgniarek.
Recepta?
Garaż, samochód, rura od odkurzacza..
Albo dwudzieste piętro.
Powodzenia.
PANIE KRZYSZTOFIE WSZYSTKO MOŻNA WYLECZYĆ SAMEMU W DOMU!!!
NALEŻY TYLKO ZMIENIĆ SPOSÓB ODŻYWIANIA.KOMÓRKI CIAŁA SĄ ŻYWE I JEDNA DRUGĄ UZDRAWIA, ALBO NISZCZY, W ZALEŻNOŚCI OD TEGO JAK SIĘ ODŻYWIAMY.CZTERNAŚCIE LAT TEMU
LEKARKA MNIE ZATRUŁA TABLETKAMI!!!ŻYJĘ DLATEGO ,ŻE UMIAŁAM SOBIE SAMA POMÓC!!!
PROSZĘ PODAĆ NAMIARY,TO PANU ODPISZĘ. NIE CHCIAŁABYM TEGO CZYNIĆ PRZEZ INTERNET,PONIEWAŻ ROZPĘTAŁA BY SIĘ WOJNA KRYTYKÓW, A NIE ŻYCZLIWYCH UMIEJĄCYCH POMÓC.
DŁUGOŚĆ ŻYCIA CZŁOWIEKA ZALEŻY OD JEGO ŚWIADOMOŚCI. CZASAMI PRÓBUJĘ KOMUŚ POMÓC BO WIDZĘ,ŻE JEST CHORY,ALE NIE DA SIĘ Z NIM RZECZOWO ROZMAWIAĆ.OD 10 LAT JESTEM NA EMERYTURZE, A WYGLĄDAM CORAZ MŁODZIEJ!!! PROSZĘ O KONTAKT 720018252 LUB SMS-EM ADRES E-MAILOWY.SERDECZNIE POZDRAWIAM.NALEŻY STOSOWAĆ TYLKO
" APTEKĘ ŻYWNOŚCI",A ZDROWIE SAMO POWRÓCI.!!!
Przykro mi to pisać ,ale zadnych szans,w raku cudów nie ma.
Najbliższa mi osoba tak odeszła.