Seks, narkotyki i podatki... Duński hipis to ma klawe życie? [ZDJĘCIA]

9 maja 2014, 11:30

"Seks, narkotyki…" znajdują się na antypodach dotychczasowej kariery Christoffera Boego. Duński twórca słynął do tej pory z mrocznych dramatów psychologicznych, z pamiętną "Rekonstrukcją" na czele. W ostatnich latach recepta na sukces uległa wyczerpaniu, więc artykułowana przez reżysera potrzeba zmiany wydaje się zupełnie naturalna. Boe zabrnął jednak w ślepą uliczkę, bo zupełnie nie radzi sobie za sterami łotrzykowskiej komedii / Media

Podczas seansu filmu Christoffera Boego przypomina się słynny rysunek Marka Raczkowskiego z nagim mężczyzną przyznającym: "Zorganizowałem orgię, ale nikt nie przyszedł". W tym kontekście dziwią stosowane przez niektórych krytyków porównania produkcji Boego do niedawnego arcydzieła Martina Scorsesego. "Seks, narkotyki i podatki" to nic innego jak "Wilk z Wall Street" bez pazura – pisze Piotr Czerkawski w recenzji dla "Dziennika. Gazety Prawnej".

1 Duński hipis to postać równie absurdalna co narciarz z Mozambiku. Ekscentryczność Simona Spiesa i Mogensa Glistrupa mogła się okazać siłą napędową "Seksu, narkotyków i podatków". Problem w tym, że temperament bohaterów zupełnie rozmija się z wrażliwością reżysera

'Seks, narkotyki i podatki' – film jak prowincjonalny festyn

Media

2 Porażka reżysera polega właśnie na błędnym wyborze konwencji. Mogens Glistrup to w końcu postać na miarę nordyckiego Jerzego Urbana – diabelnie zdolny cynik, który wzbudza jednocześnie odrazę i kłopotliwą fascynację

Media

3 Tego rodzaju bohater aż prosił się o surrealistyczną biografię w stylu "Boskiego" Paola Sorrentina. Na tym tle "Seks, narkotyki…" rażą jednak konwencjonalnością i bolesnym brakiem ambicji. Glistrup służy Boemu głównie za dostarczyciela chybionych gagów i czerstwych anegdot

Media

4 "Seks, narkotyki i podatki" sprawiają nadto wrażenie nieudanej prowokacji. Christoffer Boe robi wszystko, by podważyć zaufanie do państwa i w jego miejsce zaproponować apoteozę agresywnej przedsiębiorczości. W samym środku socjalistycznej utopii próbuje zainscenizować kapitalistyczny karnawał. Przy okazji nie stara się idealizować swoich bohaterów i z przyjemnością roztacza wokół nich aurę moralnej dwuznaczności

Media

Reklama

5 Wbrew polskiemu tytułowi, filmowi "Seks, narkotyki i podatki" brakuje jednak hedonistycznego rozmachu. Atmosferę szalonej imprezy zastępuje nastrój prowincjonalnego festynu