Hitchcock wiecznie żywy i znów modny. ZDJĘCIA!

1 Od czasu swojego debiutu w 1990 roku książka "Alfred Hitchcock. Nieznana historia »Psychozy«" stała się wręcz podstawą akademickiego dyskursu na temat tego arcydzieła filmowego horroru

2 Stephen Rebello pierwotnie opublikował swoją pracę w formie artykułu prasowego, ale ilość zgromadzonego materiału aż prosiła się o staranniejsze potraktowanie. Mimo że w książce nie brak atrakcyjnych dla czytelnika anegdotek i ciekawostek z planu, jest to przede wszystkim wnikliwa obserwacja genezy utworu, który narodził się jako eksperyment, a skończył z etykietką klasyka

3 Co się zaś tyczy samego Alfreda Hitchcocka – Rebello definiuje go niemal wyłącznie poprzez pryzmat pracy twórczej, co daje obraz wyjątkowy, pozbawiony tabloidowego zapaszku, choć może chwilami aż nazbyt czołobitny. Jednak fachowa i obiektywna relacja Stephena Rebello sprawia, że można autorowi jego bezwarunkową miłość do reżysera wybaczyć

4 Gorzkich słów nie należy za to szczędzić Sachy Gervasiemu, który w swoim "Hitchcocku" brutalnie wykastrował książkę Rebello, pozbawiając ją tego, co stanowi o jej wyjątkowości – merytoryki i rzetelności

5 Przepuszczone przez hollywoodzką maszynkę do mielenia celuloidu dzieło życia Rebello przemienia się w zwyczajną popelinę z karykaturalną wręcz rolą Anthony'ego Hopkinsa

6 Najwyraźniej w procesie pisania scenariusza powykreślano wszelakie fragmenty, które mogłyby odstraszyć gospodynie domowe od wizyty w kinie, rozdmuchano zaś fakty mało istotne, trywialne. To istna ekranizacja ciekawostek pozbieranych tu i ówdzie, a nie reportażu Rebello

7 Jeśli odseparować "Hitchcocka" od książki, jawić się będzie jako film przyjemny w odbiorze, oglądalny, choć rażący banałem. O samym Hitchcocku nie sposób dowiedzieć się właściwie niczego, jego postać jest tutaj projekcją wyobrażeń szerokiej publiczności na temat brytyjskiego mistrza, hołdującą stereotypom