"Pokłosie" ganione i chwalone – recenzenci o filmie Pasikowskiego

1 "Pasikowski rozpętuje demona obcości, nienawiści, zemsty. Pozwala mu się rozszaleć, według niektórych ponad miarę. Niecodziennie zdarzają się tak wymyślne i szokujące akty agresji jak ta w finale "Pokłosia", ale przecież są one obecne w myślach i w mowie, jeśli nie w uczynkach. Pasikowski symbolicznie doprowadza do momentu, gdy niewinna ofiara zamyka cykl zła. W świetle tragedii sztuka jest zastępczą, bezkrwawą ofiarą. Oby >>Pokłosie

2 "Bycie sumieniem polskiego narodu to kiepska fucha. Władysław Pasikowski przekona się o tym na własnej skórze, kiedy >>Pokłosie>przełamania dyskursu

3 "Choć akcja filmu dzieje się współcześnie, Pasikowski chce, żeby widzowie, podążając tropem braci odkrywających skrywaną przez wieś tajemnicę mordu sprzed lat, niemal fizycznie poczuli tamtą grozę. Są w >>Pokłosiu>Miejsce urodzenia>Pokłosia>Miejsca urodzenia>Świat to jedno wielkie kurewstwo i nie zmienimy tego. Ale nie przyłożymy do tego ręki, a to już sporo

4 "Kilka puent uszytych jest zbyt grubymi nićmi, kilka symboli wydaje się zbyt nachalnych. Jakby reżyser nie wierzył w inteligencję widzów. Władysław Pasikowski jest bezbłędnym rzemieślnikiem, ale dzisiaj już niekoniecznie trzeba serwować publiczności >>W samo południe

5 ">>Pokłosie>Pokłosie

6 "Maciej Stuhr i Ireneusz Czop w roli skłóconych braci spisali się dobrze. Gdyby nie nerwowe, sugestywne zdjęcia Pawła Edelmana trudno byłoby wejść, wczuć się w tę historię. To powrót Pasikowskiego do formy, który jako jeden z niewielu niezależnie myślących reżyserów nie waha się szargać tradycji, egzaminuje Polaków z patriotyzmu i wierzy w misję kina. Trzymam kciuki za jego kolejny projekt o pułkowniku Kuklińskim" (Janusz Wróblewski, Polityka)

7 "Mimo że spóźnionemu o kilka lat filmowi daleko do wybitności, pozostaje pierwszym polskim obrazem w tak otwarty sposób podejmującym rozliczeniowy dyskurs z polskim antysemityzmem" (Tomasz Bielenia, Interia)

8 "Nie da się ukryć – scenariuszowa konstrukcja, zbyt dosłowne, nienaturalne dialogi zbliżają >>Pokłosie>czytanka>Ja się tak bała, ja chciała żyć... Ale one, te Żydzi, to nie chcieli?>onych

9 "Pasikowski opowiada tę historię prostymi słowami, czernią i bielą zachowań i postaw, gwałtownymi oskarżeniami, kilkoma bardzo mocnymi, zapadającymi w pamięć scenami. Być może powinien opowiadać ją subtelniej. Ale czasem głupotę i kłamstwa można jedynie próbować zakrzyczeć, zwłaszcza gdy dialog nie przynosi efektów" (Jakub Demiańczuk, Dziennik Gazeta Prawna)

10 "Zamiast pełnokrwistego kina otrzymujemy zdecydowanie za dużo rażących sztucznością scen, nieprzekonująco zarysowane postaci oraz muzykę [...], która w zbyt oczywisty, nachalny sposób próbuje budować napięcie" (Piotr Guszkowski, Onet)

11 "Pasikowski opowiada o traumie i historii przez pryzmat losów pojedynczego człowieka uwikłanego w sieć toksycznych zależności. Tak też czytam jego film, tak go odbieram – przez pryzmat własnych doświadczeń. >>Pokłosie