1 Filmowa Helen chętnie zmienia seksualnych partnerów, pod ich nieobecność masturbuje się za pomocą warzyw, a najlepszej przyjaciółce wręcza w prezencie zużyty tampon

2 Zamiłowanie do prowokacji bynajmniej nie świadczy jednak o niemoralności dziewczyny. Helen po chuligańsku odwraca ustaloną hierarchię wartości i deklaruje niezachwianą wiarę w szczerość. Choćby dlatego, zamiast pochopnie osądzać bohaterkę, warto dać się uwieść propagowanej przez nią wizji świata

3 Wolna od zakłamania dziewczyna korzystnie wyróżnia się na tle otoczenia. Korowodowi hipokrytów przewodzi matka Helen – maniaczka filozofii spod znaku Ordnung muss sein i fanatyczka religijna, która ostatnio zwróciła się akurat ku katolicyzmowi

4 Obecność równie barwnych postaci koresponduje z wykorzystaną na ekranie estetyką komiksu. "Wilgotne miejsca" świetnie sprawdzają się jako połączenie "Ghost World", enerdowskiego pornosa i baśni braci Grimm

5 Bijąca z opowiadanej historii energia każe stwierdzić, że Wnendt nakręcił film ożywczy i bezczelny jak szybki numerek w toalecie zatłoczonego klubu

6 Główna bohaterka, kapryśna księżniczka władająca ekranowym światem, bez ostrzeżenia przemienia się z wampa w małą dziewczynkę. Dzięki temu z równą łatwością może przyznawać się do wyuzdanych fantazji, marzeń o romantycznej miłości i naiwnej wizji ponownego zejścia się rozwiedzionych rodziców

7 Wszelkie uwagi o sprzecznościach swego charakteru Helen zbyłaby zapewne kokieteryjnym wzruszeniem ramion. O sile dziewczyny świadczy perfekcyjnie opanowana zdolność do samoakceptacji

8 Trudno oprzeć się wrażeniu, że "Wilgotne miejsca" powstały po to, aby postawa Helen udzieliła się także widzom

9 Tak jak wspomniane filmy Johna Watersa, dzieło Wnendta pozoruje skandal, by w rzeczywistości bawić, rozgrzeszać ludzkie słabości i zaskakiwać zakamuflowanym optymizmem

10 Przechodzący chwilami w wulgarność brak pruderii staje się dla reżysera środkiem radykalnej afirmacji życia. Co najmniej do ostatniej kropli miesięcznej krwi

11