Marion Cotillard piękną imigrantką z Polski [ZDJĘCIA]

1 Ewie przyszło walczyć nie tylko o siebie. Burzliwe czasy między wojnami rzuciły ją w ucieczkę z Polski do Ameryki, ręka pod rękę z siostrą. Nierozłączne, oddane, gotowe na każde poświęcenie kobiety do celu docierają już jednak oddzielnie. Bez wsparcia, samotnie, przerażone, niepewne kierunku, w który miałyby się udać. Niby wygrane, ale wciąż zaniepokojone: czy aby na pewno udało im się uciec? Czy może trafiły do piekła tylko trochę innego?

2 Ewa spotyka na swojej drodze ludzi tylko pozornie od niej różnych. Niby czarujący Bruno (Joaquin Phoenix) wydaje się opiekuńczy i przedsiębiorczy zarazem, ale w nim także tkwi jakieś rozbicie. Podobnie w Orlando (Jeremy Renner), kimś sprawiającym wrażenie lepszego człowieka niż Bruno, a w rzeczywistości jedynie lepiej swe słabości kryjącym

3 Ewa ląduje więc w położeniu podwójnie trudnym: rozerwana między dwoma mężczyznami, rozbita między dwoma kulturami. Z jednej strony chce zawalczyć o siebie w nowych warunkach, wie, że musi być dzielna i nieustraszona. Z drugiej – pragnie zachować czystość, kruchość, delikatność. Jej zamiary na każdym kroku są przez los egzaminowane, za każdym razem poddawane próbie, wymuszając na Ewie lawirowanie w grze, której konsekwencji kobieta nie do końca jest świadoma

4 Filmowi Jamesa Graya, kinu mocno skupionemu na centralnej bohaterce, wydają się przyświecać idee zaczerpnięte z klasyków lat 40. minionego wieku. Ewa to postać szyta na miarę kolejnej wariacji Mildred Pierce, samotnej kobiety zderzonej z trudną rzeczywistością, która zwykle damę omijała, będąc w całości na barkach mężczyzny. W "Imigrantce" mężczyźni co prawda nie są nieskończenie źli, ale też nie potrafią oprzeć się pokusie wykorzystania słabszej jednostki. Ewa wpadając w ich sidła musi w końcu zapytać samą siebie: czy aby przetrwać musi się do nich upodobnić? Musi oszukiwać i zawalczyć o to, aby znaleźć się po stronie silniejszych, nawet jeśli oznacza to krzywdę innych?

5 Te dylematy przesiąkają cały film Graya, ale wygrane się jedynie przez Cotillard, której udaje się stworzyć na ekranie coś więcej niż szkic do postaci. Jej Ewa przez całą "Imigrantkę" pozostaje zwiewna i waleczna zarazem, uwikłana w sytuację, a jednocześnie próbująca umiejscowić samą siebie gdzieś poza nią. Usiłująca wsiąknąć w nowy świat na własnych warunkach. Na własnych zasadach. Ocaliwszy moralny kręgosłup. Albo choć zachować nadzieję, że przyjdzie moment, w którym będzie mogła zabrać się za jego zrekonstruowanie po trudnej walce o przeżycie