Swoją zawodową karierę zaczynała od współpracy reżyserskiej na planie obrazów Wojciecha Hasa i Andrzeja Wajdy w latach 60. Na dużym ekranie debiutowała późno, bo dopiero w 1980 roku filmem "Bez miłości", opowieścią o bezwzględnej dziennikarce - karierowiczce. Jej kolejne obrazy to "Krzyk", "Dziewczęta z Nowolipek" i "Historia niemoralna", która wywołała dyskusje o granicach prywatności i wykorzystywaniu ich w sztuce.

Reklama

Kobiety w obrazach Barbary Sass tylko z pozoru są silne, niezależne i przebojowe, w rzeczywistości - okazują się być słabe i zagubione. Najczęściej wchodzą też w konfrontację z otaczającym światem i przegrywają ją. Taka jest też bohaterka filmu "Tylko strach" będącego studium alkoholizmu i samotności.

W latach 90. Barbara Sass stworzyła takie obrazy, jak "Pajęczarki, "Jak narkotyk" i "Pokuszenie". Jest to opowieść o miłości i wierze, której akcja rozgrywa się w czasach stalinizmu. Obraz powstał na podstawie więziennej historii prymasa Wyszyńskiego. Główną rolę zagrała w nim Magdalena Cielecka, która wcieliła się w postać zakonnicy zakochanej w księdzu i donoszącej na niego wbrew sobie.

Ostatnim filmem Sass, zrealizowanym po 12 latach milczenia, była produkcja "W imieniu diabła" z 2011 roku, luźno nawiązująca do głośnego buntu betanek w Kazimierzu Dolnym.

Była autorką większości scenariuszy do reżyserowanych przez siebie filmów, ma też na koncie głośne spektakle teatralne - między innymi "Vincent i Urszula" Nicolausa Wrighta w warszawskim Teatrze Ateneum czy "Trzy siostry" Czechowa w Teatrze Jaracza w Łodzi, za które zdobyła Złotą Maskę.

Barbara Sass-Zdort urodziła się 14 października 1936 roku w Łodzi. W 1958 roku ukończyła łódzką Filmówkę. Nim zaczęła robić filmy na dużym ekranie, realizowała kameralne, telewizyjne obrazy. Jej pierwszą produkcją był „Ostatni liść” z 1972 roku.

W teatrze debiutowała w 1987 roku realizacją sztuki "Dusia, Ryba, Wal i Leta" Pam Gems w Teatrze Za Dalekim w Warszawie. W późniejszych latach reżyserowała na różnych scenach, między innymi w Teatrze imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie, Wybrzeże w Gdańsku, imienia Stefana Jaracza w Łodzi czy Ateneum w Warszawie.

Reklama

Realizowała także spektakle w Teatrze Telewizji, między innymi: "Siostrzyczki" Michela Tremblaya, "Katarzynę" Leonida Andrejewa i "Noc Helvera" Ingmara Villqista.

Barbara Sass otrzymała wiele wyróżnień, między innymi na festiwalach w Gdyni, Koszalinie, Mannheim, Karlowych Warach i w Tokio. W 1995 roku przyznano jej Srebrny Klucz - nagrodę Stowarzyszenia Kobiet Filmu i Telewizji, a w 2000 roku - Nagrodę Wielkiego FeFe, przyznawaną przez Niezależną Kapitułę Miłośników Kina w Skierniewicach, za "robienie kina kobiecego" .

CZYTAJ TEŻ: Robert Leszczyński nie żyje. "Zasłużony dla polskiego rock'n'rolla">>>