533 Jedyna straszna rzecz w tym horrorze to poziom decybeli

534 Fajne gadżety i wymęczone zwroty akcji nie ratują tego filmu, który jest jedną wielką zbieraniną niczego

535 Nie ma tu nic, czego nie widzielibyśmy wcześniej. W dodatku jest to wszystko bardzo płytkie, momentami rasistowskie – zwłaszcza w ujęciu ataków snajperskich, pozbawionych moralnej złożoności

536 Główny bohater to po prostu poszukujący stymulujących bodźców łajdak, socjopata i narcyz. Jak cieszyć się jego wizjami i niezwykłą podróżą, skoro wiemy, że wszystko to służy tylko za wybieg dla jego ego?

537 Chaotyczna, orgiastyczna oda do sklepowej mekki Nowego Jorku, która w bardzo sztuczny sposób udaje, że przejmuje się kimkolwiek innym niż swoją elitarną klientelą

538 Pozbawiony humoru art-housowy kicz, rażąco mizoginiczny, stworzony tylko po to, by zaspokoić potrzebę epatowania przemocą Refna

539 Najbardziej depresyjny film roku. Nieudana próba ukazania kampowej pochwały seksualności, kończąca się pokazem okrutnej przemocy domowej

540 Film, który sprowadza amerykańskiego żołnierza do roli marionetki, każąc nam odnajdywać masochistyczną przyjemność w obserwowaniu, ile jeszcze jego ciało może znieść

541 Steve Jobs był zarazem geniuszem i kretynem, ale żaden niedoskonały wizjoner nie zasługuje na to, by być zapamiętanym w tak tandetny sposób