Colin Farrell i jeszcze "7 psychopatów", czyli komedia roku na DVD

1 Pisarz Marty Faranan, od jakiegoś czasu bezskutecznie próbujący tchnąć życie w swój scenariusz filmu o siedmiu psychopatach. Puste kartki notatnika prześladują go jak złośliwe widmo, przypominając, że nie jest ulubionym dzieckiem żadnej z muz

2 Mglisty zarys fabuły, który zrodził się w głowie Marty'ego zaczyna żyć własnym życiem. Pomysły podsuwane mu przez bezrobotnego aktora i psiego kidnapera Billy'ego okazują się czymś więcej niż literacką fikcją czy wytworami wybujałej wyobraźni nieco ekscentrycznego przyjaciela i – na nieszczęście ich obu – mają swoje podstawy w rzeczywistości

3 Dzieło przejmuje kontrolę nad autorem i wymyka się wszelkim próbom okiełznania. Gdy Billy porwie ukochanego psa bezwzględnego gangstera Charliego, a ten ruszy w pogoń za dwoma pechowcami, Marty będzie miał o czym pisać. O ile uda mu się przeżyć

4 "7 psychopatów" to nie tylko rozbudowana metafora traktująca o tworzeniu dzieła filmowego, ale, a może nawet przede wszystkim, samoświadome kino, które filmowy postmodernizm interpretuje jako kompletną zgrywę – w tym przypadku z konwencji rządzących komedią sensacyjną

5 McDonagh lawiruje pomiędzy campową tandetą i scenariuszową błyskotliwością, udowadniając, że w niszy, gdzie praktycznie wszystkie filmy mnoży się i dzieli przez nazwisko Quentina Tarantino, nie każda podobna próba musi podpadać pod epigoństwo

6 Doskonali są aktorzy i należy im się osobny akapit – Christopher Walken (noszący w filmie znajome nazwisko Kieślowski) praktycznie ociera się o autoparodię. Nawet Colin Farrell wcale nie odstaje od reszty obsady, choć trafiła mu się partia najbardziej stonowana

7 Sam Rockwell i Woody Harrelson otrzymali iście popisowe role i wywiązali się z zadania brawurowo

8 McDonagh sporo zawdzięcza filmom Tarantino, ale ma już swój własny, rozpoznawalny styl. A Tom Waits jako zabójca, który wszędzie chodzi z białym króliczkiem, wart jest każdych pieniędzy

9