"Bogowie ulicy" – fajni gliniarze dwaj. ZDJĘCIA!

1 "Bogowie ulicy" Davida Ayera to solidny policyjny thriller, który pełnymi garściami czerpie z najlepszych osiągnięć gatunku

2 Wraz z Taylorem i Zavalą jesteśmy w stanie odczuć towarzyszącą ich pracy ekscytację i nudę, grozę i rozbawienie

3 Bijący z tego obrazu autentyzm to zasługa Ayera, który jako scenarzysta "Dnia próby" czy reżyser "Królów ulicy" zapracował na status speca od kina policyjnego

4 W swojej nowej produkcji amerykański twórca wznosi się na wyżyny umiejętności. "Bogom ulicy" udaje się połączyć wdzięk "Zabójczej broni" z energią "Elitarnych"

5 Ayer nie stara się ukrywać sympatii do dwójki głównych bohaterów. Nie oznacza to jednak, że spogląda na nich bezkrytycznie. W Taylorze i Zavali reżyser dostrzega uzależnienie do niebezpiecznego flirtu ze śmiercią

6 Obu policjantom towarzyszy także potrzeba emocjonalnego ekshibicjonizmu, która uzasadnia zresztą najciekawszy zabieg formalny "Bogów ulicy". Twórca konsekwentnie stylizuje kolejne obrazy na sceny kręcone amatorską kamerą Taylora. Wpisana w tę strategię potrzeba wzbudzania podziwu wcale nie ujmuje jednak policjantom profesjonalizmu

7 Taylor i Zavala mają przekonanie o słuszności własnej misji i bez wahania potrafią rzucić się w sam środek miejskiego bagna. W świecie pełnym brudu, strachu i przemocy tym większym blaskiem bije charakteryzująca bohaterów przyjaźń

8 Więź między nimi nie ogranicza się wyłącznie do patetycznych deklaracji o braterstwie broni. Lekko absurdalne pogawędki policjantów w drodze na akcje chwilami zbliżają się do niezapomnianych konwersacji między bohaterami "Pulp Fiction"

9 W przerwach między kolejnymi strzelaninami Ayer daje nam wgląd w prywatne życie postaci. Policjanci zdają się spędzać ze sobą każdą wolną chwilę, a wraz z partnerkami tworzą wręcz coś w rodzaju czteroosobowej rodziny

10 Istota przyjaźni Taylora i Zavali najpełniej uwidacznia się jednak we wspólnym działaniu. W trakcie kolejnych akcji bohaterowie imponują zaangażowaniem i troską o partnera. Nie mamy wątpliwości, że każdy z nich byłby gotów przyjąć na siebie cios przeznaczony dla tego drugiego

11 W filmie o przygodach zgranego duetu reżyserowi perfekcyjnie udaje się opanować żonglerkę nastrojami. David Ayer wyczuwa moment, w którym należy przełamać atmosferę pozornej beztroski za pomocą dobrze uargumentowanego patosu

12 Choć w końcowych partiach "Bogowie ulicy" wyraźnie manipulują naszymi emocjami, jesteśmy w stanie poddać się tej praktyce bez najmniejszego oporu

13 W przyjemności czerpanej z seansu nie przeszkadza prosty podział na dobrych i złych bohaterów ani nachalna miejscami promocja konserwatywnych wartości

14 Film Davida Ayera i tak wyzwala pragnienie, aby Taylor i Zavala objęli swoim rewirem również naszą dzielnicę

15

16

17