"Gdy w listopadzie 1917 r. rząd brytyjski opublikował Deklarację Balfoura, Dawid Ben Gurion powiedział: Anglia nie zwróci nam naszej ziemi. Ziemia nie zostanie zdobyta bez kreatywności i trudów pracy, wysiłku budowania i osadnictwa. Naród żydowski sam musi zmienić to prawo do życia w istniejący fakt" - przypomniała zastępca ambasadora Izraela w Polsce Ruth Cohen-Dar podczas czwartkowej gali, która zakończyła 15. Warszawski Festiwalu Filmów o Tematyce Żydowskiej.

Reklama

W trakcie wydarzenia, które odbyło się w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, ogłoszono tegorocznych laureatów Kamer Dawida. Grand Prix dla najlepszego filmu festiwalu powędrowała do twórców obrazu "Droga Aszera" w reżyserii Matana Yaira. Jest to opowieść o 17-letnim chłopaku, który z powodu swojej impulsywności zmaga się z licznymi problemami w szkole.

Z kolei za "wybitnie zaangażowany społecznie dokument" uznano "Park uchodźców" w reżyserii Betha Kruvanta i przyznano mu nagrodę specjalną. Obraz przybliża historię Tel Awiwu z perspektywy starającego się o azyl uciekiniera z Darfuru.

Za najlepszy film w kategorii długich fabuł uznano "Menash" w reżyserii Joshuy Weinsteina, a w kategorii pełnometrażowych dokumentów nagrodę otrzymał obraz "Ben-Gurion, Epilog" Yariva Mozera. Nagrodzono również krótkie formy – nagrodę za fabułę otrzymała "Córka grabarza" w reżyserii Shiry Gabay, a za dokument – "Kropla krwi" w reżyserii Tomasza Wiśniewskiego.

Reklama

Główną ideą Warszawskiego Festiwalu Filmów o Tematyce Żydowskiej jest przybliżanie współczesnej oraz tradycyjnej kultury tego narodu. Podczas tegorocznej edycji festiwalu, która zakończyła się w czwartek pokazano ponad 40 produkcji m.in. z Izraela, Polski, Węgier, Holandii, Belgii, Kanady i Stanów Zjednoczonych, z których wiele zostało wcześniej nagrodzonych na międzynarodowych festiwalach filmowych.

Czwartkową galę zakończyła polska premiera izraelskiego dokumentu "Ben-Gurion, Epilog" - odnalezionego i zmontowanego po latach wywiadu z Davidem Ben-Gurionem. Do jego nagrania doszło w 1968 roku, w czasie, gdy Ben-Gurion odsunął się od polityki i zamieszkał na pustyni Negew. W trakcie rozmowy rozlicza bohater się z przeszłością, dzieląc się refleksjami na temat władzy i życia osobistego.