Afera podsłuchowa na ekranie, czyli słynne filmy z nagrywaniem w tle [RANKING]

1 W ekranizacji powieści Johna le Carré podsłuch jest narzędziem ochrony państwa. Podczas zimnej wojny w szeregach MI6 grasuje radziecki szpieg. Emerytowany agent George Smiley (Gary Oldman) powraca do służby w celu wytropienia kreta. Kiedy pułapka jest już zastawiona i wróg zdemaskowany, nagranie pełni funkcję materiału dowodowego

2 Opowieść o życiu Johna Edgara Hoovera (w tej roli Leonardo DiCaprio), bezwzględnego dyrektora FBI w latach 1924-1972. Federalny rozwija aparat gromadzenia informacji o wszystkim i o wszystkich (między innymi za sprawą systemu bibliotecznego). Tworzy również tajne archiwum do gromadzenia niewygodnej wiedzy. Dzięki założonemu w piwnicy podsłuchowi, mającemu obnażyć grupę przestępczą, trafia na trop skandalu obyczajowego, w który zamieszany jest sam prezydent. Wykorzystuje nagranie do osiągnięcia swoich celów. W imię walki z komunizmem i dla ochrony państwa nie cofa się przed wątpliwymi moralnie metodami

3 Wczesny, nakręcony w eksperymentatorski sposób (szarpana narracja, animowane wtrącenia) dramat inspirowany sprawą Stanisława Pyjasa. Dwóch młodych reporterów telewizyjnych otrzymuje kasetę z nagraniem, które porusza kwestię niewyjaśnionej śmierci studenta polonistyki sprzed lat. Witek (Robert Gonera) i Janek, czyli Polak holenderskiego pochodzenia (Redbad Klynstra), usiłują przekonać byłych ubeków do wyznania prawdy. Wykorzystują do tego podsłuchy oraz ukrytą kamerę. Niestety śledztwo kończy się tragicznie. W 1977 roku fiński reżyser Jarmo Jääskeläinen nakręcił dokument śledczy o śmierci Pyjasa pt. "Śmierć studenta". Fragmenty filmu pojawiają się w "Grach ulicznych"

4 Truman (Jim Carrey) jest podsłuchiwany i podglądany przez cały świat , ale nie ma o tym bladego pojęcia. Mimowolnie bierze udział w reality show 24 godziny na dobę, reklamując bezwiednie produkty i amerykański sen o poprawnym życiu w sielskim miasteczku. Nawet jego życie intymne jest przedmiotem rozrywki. Truman w końcu zaczyna zauważać przerażające symptomy świadczące o tym, że życie i świat dookoła niego to tylko scenariusz i scenografia. Obsypana nagrodami tragikomedia okazała się w dużej mierze prorocza

5 W tej komedii nawiązującej, z lepszym i gorszym skutkiem, do filmów Barei, pojawia się wyśmiewająca absurd PRL-u parodia podsłuchu. Kiedy współpracujący z milicją Ryszard Ochódzki (Stanisław Tym) wyrusza do Suwałk inwigilować Solidarność, nawet nie podejrzewa, w jakie wpadnie kłopoty. Na domiar złego jest grudzień 1981 roku, czyli stan wojenny. W najsłynniejszej scenie działacze opozycji próbują się porozumieć grypsem przez telefon, podczas gdy stojący przy budce policjant wszystko podsłuchuje i co chwila wyrywa mówiącemu słuchawkę, żeby nadać ostrzegawczy komunikat: "Rozmowy kontrolowane"

6 Sensacyjna opowieść z dużą dawką poczucia humoru. Akcja koncentruje się wokół dwóch kretów – syna przestępcy inwigilującego służby specjalne (Matt Damon) oraz policjanta węszącego w środowisku mafijnym (Leonardo DiCaprio). Obie wtyki na początku nie są świadome istnienia przeciwnika, ale utrudniają sobie nawzajem pracę, na przykład ostrzegając zwierzchników o podsłuchiwaniu telefonów komórkowych. Rozgrywka między śmiertelnymi wrogami polega na tym, kto kogo lepiej nagra, podsłucha, podejrzy. Luźny remake produkcji z Hongkongu pt. "Internal Affairs"

7 Oparta na faktach historia demaskowania afery Watergate przez dwóch zawziętych dziennikarzy. Rzetelny Bob Woodward (Robert Redford) i roztrzepany Carl Bernstein (Dustin Hoffman) z „Washington Post" muszą opisać sprawę dziwnego włamania do siedziby Partii Demokratycznej. Przestępcy usiłowali założyć w budynku kompleksu Watergate podsłuch. Młodzi reporterzy z entuzjazmem wpadają na trop gigantycznej afery, u szczytu której stoi sam prezydent Nixon, zezwalający między innymi na tajne nagrywanie wszystkich rozmów w Białym Domu. Film przedstawia dziennikarstwo śledcze jako ekscytującą misję, za sprawą której nawet prezydent USA może się podać do dymisji

8 Kapitan Gerd Wiesler, funkcjonariusz Stasi w NRD w latach 80., poważnie traktuje pracę i angażuje się w inwigilowanie ludzi kultury. Prowadzi nawet na ten temat wykłady dla młodych adeptów podsłuchiwania. Jego działania kwituje hasło: „Partia potrzebuje twórców, ale twórcy bardziej potrzebują partii". Wiesler przyczynia się do odbierania artystom prawa do wykonywania zawodu, a także długo przesłuchuje ofiary, stosując psychiczne i fizyczne tortury. Dysponuje ekipą do zakładania pluskiew w prywatnych mieszkaniach. Dzięki temu może przez większość dnia żyć życiem innych ludzi i zagłuszać podsłuchami ponurą samotność. Pod wpływem tych jednostronnych, osobistych kontaktów mięknie mu serce – zaczyna przywiązywać się do inwigilowanych, a w końcu po cichu im pomagać. Paradoksalnie to podsłuch czyni z niego lepszego człowieka

9 Najbardziej optymistyczna część "Trzech kolorów". Zgorzkniały, emerytowany sędzia Joseph Kern (Jean-Louis Trintignant) spędza starość w towarzystwie psa i domowej roboty podsłuchu. Wysłuchuje rozmów telefonicznych mieszkańców Genewy, wyłapując przykre międzyludzkie relacje, nielegalne układy, zdrady itp. Żyje w poczuciu życiowej klęski. Podsłuchując utwierdza się w przekonaniu o plugawości ludzkiej natury. Aż do momentu, w którym poznaje piękną Valentine o gołębim sercu. Pod wpływem dziewczyny nabiera wiary w porządek świata oraz wymierza sobie sprawiedliwość, zgłaszając się na policję. Sędzia zauważa również, że historia życia może wydarzyć się na nowo i mieć szczęśliwe zakończenie